Er zijn nog altijd werkgevers die denken dat ze kunnen bepalen of een werknemer ziek is of niet. Werkgevers die de werknemer na een ziekmelding maar blijven lastigvallen. Niet handig, want beter worden met een drammende werkgever in je nek gaat de meeste werknemers niet goed af.

In een zaak begin 2014 werd een werkneemster op staande voet ontslagen. Reden: ze weigerde bij de directeur op gesprek te komen. Logisch, want ze was ziek! Of toch niet?

Is een werknemer ziek of niet? Wie bepaalt dat eigenlijk?

Werkneemster werkt als kraamverzorgster bij ACK. Zij wordt ziek en wordt geopereerd. Na een tijdje gaat het beter en gaat ze deels aan het werk. Ze wordt weer ziek, gaat opnieuw aan het werk en wordt nog een keer ziek.

Werkneemster vraagt ACK om de bedrijfsarts in te schakelen. ACK ziet daar geen brood in en roept werkneemster op om bij de directeur op gesprek te komen. De directeur wil zelf bepalen of een bedrijfsarts nodig is.

Inhouden salaris

Werkneemster weigert op gesprek te komen. Zij voelt zich te ziek. ACK houdt vervolgens het salaris in. De directeur schrijft: “Ik houd het salaris in zolang jij niet je verplichtingen nakomt. Jij bent ziek gemeld op 10 september en normaal gesproken is arbeidsongeschiktheid na dit soort ingrepen met 6-8 weken verholpen.”

ACK roept werkneemster nog een keer op voor een gesprek. Werkneemster weigert ook nu. De directeur schrijft aan werkneemster: “Ik beoordeel eerst zelf aan de hand van een gesprek met jou wat er moet gebeuren”. De directeur vraagt nogmaals om eerst bij hem op gesprek te komen. Werkneemster weigert.

Ontslag op staande voet

Werkneemster wordt op staande voet ontslagen omdat zij het gesprek met de directeur blijft weigeren. Ze vraagt een deskundigenoordeel aan bij UWV. In kort geding eist ze doorbetaling van haar salaris.

Het UWV vindt dat werkneemster ziek is. Ook vindt het UWV dat ACK niet genoeg heeft gedaan aan re-integratie. Het is bovendien niet aan de werkgever om te beoordelen of een werknemer ziek is.

De kantonrechter vindt dit ook. De verzoeken van de directeur waren niet redelijk. Een werkgever treedt namelijk niet in de vraag “is werknemer ziek of niet?”. Inschakelen van een bedrijfsarts is verplicht als ziekte langer dreigt te duren. De kantonrechter geeft werkneemster gelijk. Zij heeft recht op haar salaris en is ten onrechte ontslagen.

Wat te doen?

Ziekte leidt helaas vaak tot een arbeidsconflict. Werkgevers en werknemers weten niet goed wat te doen. Als uw werkgever twijfelt of u ziek bent of als u als werkgever denkt dat uw werknemer niet zo ziek is als hij of zij zegt, is het allereerst zaak om de bedrijfsarts in te schakelen. De bedrijfsarts beoordeelt dan “is deze werknemer ziek of niet”.

In principe is het advies van de bedrijfsarts leidend. Als u het niet eens bent met het oordeel van de bedrijfsarts kunt u bij UWV terecht voor een second opinion. Een verzekeringsarts brengt dan ook advies uit. De werknemer doet er goed aan om het advies van bedrijfs- en verzekeringsarts op te volgen. Net als de werkgever overigens. Doen zij dat niet, dan lopen zij beide een financieel risico. Zo loopt de werknemer het risico dat zijn loon wordt ingehouden. Werkgever loopt het risico op loonsancties van UWV en evt. nadelige gevolgen bij de kantonrechter, als de zaak escaleert. Negeert uw werkgever het advies van de bedrijfsarts en blijft hij u oproepen om te komen werken? Dan bent u in principe veilig als u de bedrijfsarts achter u heeft staan.

Komt u er samen niet uit of weet u niet wat u moet doen? Neem dan contact op met mr. Astrid Noest via a.noest@noestadvocatuur.nl of via 0252-864 956.