Een billijke vergoeding is een ontslagvergoeding bovenop het wettelijk minimum waarop de werknemer na een 2-jarig dienstverband recht heeft; de transitievergoeding. Hoe hoog de billijke vergoeding is, weet niemand. Het staat niet in de wet en kantonrechters gaan er verschillend mee om. Sterker, in de rechtspraak zijn nog niet heel veel voorbeelden te vinden. De billijke vergoeding is ook pas sinds 1 juli 2015 een feit. Er is geen simpele formule waarmee de billijke vergoeding kan worden berekend. Dat was met de oude vertrouwde kantonrechtersformule beter geregeld.

Wanneer een billijke vergoeding?

De billijke vergoeding wordt niet snel toegekend. Alleen bij ernstig verwijtbaar handelen van de werkgever kan werknemer er aanspraak op maken. Ernstige verwijtbaarheid is niet snel aan de orde. We zien de billijke vergoeding vooral bij ernstig verstoorde arbeidsrelaties voorbij komen. Dat is logisch, want alleen in extreme gevallen van slecht werkgeverschap zal een werknemer er met succes een beroep op kunnen doen. Dat kan hij dan bovendien alleen in een gerechtelijke procedure bij de kantonrechter. Dat neemt overigens niet weg dat een werknemer buiten een procedure om natuurlijk wel stevig kan onderhandelen en alsnog een royale vergoeding kan bedingen.

Voorbeeld uit de praktijk

Werknemer werkt sinds 2008 bij een belastingadviesbureau. Werknemer ontvangt maandelijks een salaris van € 5.473,00 bruto. Werknemer maakt promotie in 2014. Hij is euforisch. Daarna gaat alles bergafwaarts.

In maart 2015 houdt één van de directeuren een lovende speech over werknemer. Nog dezelfde middag zit werknemer in bespreking met diezelfde directeur en een collega. Vervolgens komt een ander directielid binnenstormen. Hij roept twee keer op agressieve toon dat werknemer moet “opkrassen!”.

De volgende dag meldt werknemer zich bij P&O. Men geeft twee opties: een gesprek met de razende directeur of een klacht indienen. Werknemer doet niets.

Ruim een maand later krijgt werknemer te horen dat hij beoordeeld zal worden door de scheldende directeur. Werknemer informeert bij P&O hoe dat kan. Hij heeft redenen om aan te nemen dat een negatieve beoordeling uit zijn hoek zal volgen.

Dagen later meldt werknemer zich ziek. Werknemer vraagt naar de mogelijkheid alsnog een klacht in te dienen. Vervolgens ontstaat discussie. Werknemer accepteert de klachtencommissie niet. Hij vermoedt dat de commissie niet onafhankelijk zal zijn.

Werknemer bericht werkgever vervolgens dat hij een advocaat zal inschakelen, dat hij overweegt aangifte te doen van het incident en dat hij zich jarenlang gediscrimineerd, geïntimideerd en tegengewerkt voelt door collega’s. Werkgever stuurt daarop een brief met het verzoek aan werknemer zijn “heftige beschuldigingen met onmiddellijke ingang staken”.

Ontbindingsverzoek

Werkgever ziet het niet meer zitten en vraagt de kantonrechter de arbeidsovereenkomst te ontbinden vanwege een verstoorde arbeidsrelatie. Werkgever voert aan dat werknemer zich continu onnodig negatief uitlaat over collega’s. Niets helpt. Werkgever heeft een vertrouwenspersoon ingeschakeld, mediation aangeboden en willen meewerken aan behandeling van de klacht. Werknemer heeft alle voorstellen op zijn beurt verworpen.

Billijke vergoeding

Werknemer vraagt de kantonrechter de arbeidsovereenkomst in stand te laten en hem een billijke vergoeding van € 525.000,– toe te kennen.

Verstoorde arbeidsrelatie kost € 75.000,– billijke vergoeding

De kantonrechter stelt vast dat sprake is van een verstoorde arbeidsrelatie en ontbindt de arbeidsovereenkomst. Volgens de rechter heeft werkgever echter ernstig verwijtbaar gehandeld. Werkgever was van het “opkras-incident” op de hoogte. Vervolgens heeft werkgever het volledig aan werknemer over gelaten om het vervolg te kiezen: in gesprek of een klacht. Van werkgever had echter verwacht mogen worden dat zij de botte directeur op zijn gedrag had aangesproken, dat zij hem zijn excuses had laten aanbieden. Dat geldt zeker omdat dezelfde persoon werknemer kort erna zou beoordelen. Toen werknemer alsnog een klacht wilde indienen is daar door werkgever formeel op gereageerd. Uiteindelijk heeft werkgever zelfs een waarschuwing gestuurd (werknemer moest zich inhouden). Volgens de kantonrechter is het conflict daardoor (te) hoog opgelopen. Werkgever moet daarom de transitievergoeding betalen en daar bovenop een billijke vergoeding van € 75.000,–. Terecht? Ik zou menen van niet.

Zie: de uitspraak van de kantonrechter van 13 april 2016 via ECLI:NL:RBAMS:2016:2127 .

Voor meer informatie en vragen over de billijke vergoeding, de transitievergoeding of ontslag in het algemeen, kunt u contact opnemen met gespecialiseerd arbeidsrecht advocaat mr. Astrid Noest via a.noest@noestadvocatuur.nl of via 0252-864 956 / 06-21 89 61 71. 

Author: mr. A. Noest
Published: 2016.06.10

Lisserbroek – Lisse – Nieuw Vennep – Hillegom – Hoofddorp – Sassenheim – Voorhout – Noordwijkerhout – Noordwijk – Aalsmeer – Roelofarendsveen – Leimuiden – Haarlemmermeer – Oegstgeest – Heemstede – arbeidsrecht – advocaat – advocatenkantoor – ontslag – ontbinding arbeidsovereenkomst – Wet Werk en Zekerheid – slecht werknemerschap – arbeidsconflict – billijke vergoeding – transitievergoeding.